МУХАММАДВАЛИХАН ДАРВОЗИ ОСНОВАТЕЛЬ НОВОЙ ПРОГРЕССИВНОЙ ВНЕШНЕЙ ПОЛИТИКИ

Основное содержимое статьи

Бурҳониддин Ҷалодиддин

Аннотация

В этой статье будет проведено научное исследование вопроса о жизни и политико-исторической деятельности Мухаммадвал-хана Дарвази.  Работа по обеспечению преемственности международной политики, обеспечению независимости и свободы Афганистана, изменению отношения международного сообщества, несомненно, еще больше обогатит судьбу страны, которая долгие годы находилась под властью крупного промышленного государства. являясь лидером крупных и могущественных политико-экономических стран, сторонником буржуазного строя, это государство было одной из важнейших проблем, стоявших перед Мухаммедом Валиханом Дарвази, и боролось с его политическим руководством. Ведь именно от этого сложного и важного исторического управления зависела вся судьба и формализация истинной независимости страны, которая ждала мир.

Информация о статье

Как цитировать
Бурҳониддин , Ҷ. (2024). МУХАММАДВАЛИХАН ДАРВОЗИ ОСНОВАТЕЛЬ НОВОЙ ПРОГРЕССИВНОЙ ВНЕШНЕЙ ПОЛИТИКИ. Научный вестник Ферганский государственный университета, 30(4), 61. извлечено от https://journal.fdu.uz/index.php/sjfsu/article/view/5185
Раздел
Политика
Биография автора

Бурҳониддин Ҷалодиддин, Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон

докторанти Институти омӯзиши масъалаҳои давлатҳои Осиё ва Аврупои Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон

Библиографические ссылки

Абдулҳай Ҳабибӣ. Ҷунбиши машрутахоҳон. Кобул. 1383 — С. 140

Ғубор М. Афғонистон дар масири таърих. Ҷилди аввал. Кобул. 1989- 210 с.

Ғубор М. Афғонистон дар масири таърих. Ҷилди дувум. Кобул. 1989- 360 с.

Далерӣ С. Нақш ва мақоми рушанфикрон дар ҷомеа. Душанбе. 2004 – 250 с.

Дастгир П. Зуҳур ва заволи Ҳизби демократики халқи Афғонистон. –Пешовар, 1999 — 195 с.

Искандаров Қ. Суханронӣ дар конфронси байналмилалии вазорати хориҷаи Афғонистон. (Таъсиси дипломатияи модерн ва Вазорати хориҷаи Афғонистон), 23-24 август, 2008, Кобул, толори Вазорати хориҷаи Афғонистон.

Кабир М.Н. Реформ, сиёсат ва теорияҳои расмии Муҳаммад Абдурашидрод. Лосанҷлес. 1999 – 351 с.

Лудиг Одамк. Таърихи равобити сиёсии Афғонистон аз замони амир Абдурраҳмон то истиқлол. Кобул. 1389 -209 с.

Муҳаммадвалихон. Номаҳои огоҳии хитоб ба Амонуллоҳхон. 1 ҳамли соли 1304.

Муоҳида фӣ мобайни давлати Афғонистон ва Ҷумҳурии федеративи сотсиалистии Шуравӣ ба таърихи 28 феврали соли 1921.

Маҷаллаи “Паймон” № 3-4. 1999 – 69 с.

Муҳокимаи хоинини миллӣ Муҳаммадвалихон ва Муҳаммад Сомӣ. Кобул. 1999- 411 с.

Масъуд С. П. Зуҳури машрутият ва қурбониёни истибдод дар Афғонистон. Кобул. 2009 -150 с.

Назаров Р. Мақоми тоҷикон дар Афғонистон. Теҳрон. 1380 – 356 с.

Самандар Б. //Маҷаллаи “Овоз”. 1370. – 369 с.

Сиистонӣ М. “Оё Муҳаммадвалихони Бадахшӣ дар суқути алоҳазрат Амонуллоҳхон нақш доштааст?” // https://dawatmedia24.com/?cat=104 (Санаи нашр: 12.12. 2012)

Сайидҷамол Ҷ. Ҳавзаҳо. Ҷамъе аз нависандагони ҳавзаи илмияи Ҷум. Интишороти Дафтари таблиғоти исломӣ, шаҳри Қум. 1375 – 451 с.

Олимхон С. Таърихи ҳузн-ул-милали Бухоро. Душанбе. 2006 – 481 с.