ON ETHNIC HISTORY AND COMPOSITION OF THE POPULATION OF INDUSTRIAL CITIES OF TASHKENT REGION
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The article analyzes the ethnic history and composition of the population of industrial cities of the Tashkent region on the basis of field research, scientific literature and archival documents. Using the example of ethnotonyms existing in the region, it is illustrated that the local part of the oasis population mostly belongs to the representatives of the Turkic language group and is partially Tajik-speaking. Scientific data revealed that the formation of settlements in the region, whose inhabitants were native speakers of European languages, date back to the beginning of the twentieth century, and the migration of the main population is directly related to the emergence of industrial enterprises in the region, the construction of various hydroelectric power plants, as well as the deportation of certain peoples. In addition, survey results confirm that industrial cities have a multi-ethnic environment in which the emergence of mixed cultural traits has led to an increase in the number of families between representatives of different ethnic groups.
Article Details
References
Тереножкин А.И. Согд и Чач. – М., 1950.
Асқаров А.А. Ўзбек халқининг келиб чиқиши тарихи. – Т.: Ўзбекистон, 2015.
Дуке Х. Туябугузское поселение Бургулюкской культуры. – Ташкент, 1982.
Филанович М.И. ‒Ташкент: за рождение и развитие города и городской культуры. – Т.: Фан, 1983.
Филанович М.И. Древняяь и средневековая история Ташкента в археологических источниках. – Т., 2010.
Шониёзов К.Ш. Ўзбек халқининг шаклланиш жараёни. – Тошкент: Шарқ, 2001.
Дониёров Х. Ўзбек халқининг шажара ва шевалари. – Тошкент: Фан, 1968.
Caroline B. Brettel. Urban History, Urban Anthropology, and the Study of Migrants in Cities. Article in City & Society. June 2008.
Этнический атлас Узбекистана. – Т., 2002.
Кармышева Б.Х. Очерки этнической истории южных районов Таджикистана и Узбекистана. – М.: Наука, 1976.
Раззоқов А. Оҳангарон гавҳарлари. – Т.: Oltin Meros Press, 2019.
Бартольд В. Сочинения. Т.5. – М.: Наука, 1977.
Кармышева Б.Х. «Кочевая степь» Маверанахра и ее население в конце XIX – начале XX вв. // Советская этнография, №1. – М., 1980.
Радлов В. В. Из Сибири. – Москва, 1989.
Узбеки. – Москва: Наука, 2011.
Буряков Ю.Ф. Генезис и этапы развития городской культуры Ташкентского оазиса. –Т.: Фан, 1982.
Материалы Всесоюзной переписи населения 1926 г. В УзССР, вып. 1. – Самарканд, 1927.
История новых городов Узбекистана. Ташкентская область. – Т.: Фан, 1976.
Якубов Ф., Салимов Т. Чирчик. –Т.: Узбекистан, 1970.
“Правда Востока”, 9 февраля 1936 г.
Народы Средней Азии и Казахстана. Кол. авт. Т.1. – М., 1962.
Дала тадқиқотлари. Чирчиқ шаҳри, 2021 йил, май.
Савченко Н., Джалилов А. Чирчик. – Т.: Узбекистан, 1980.
Тошкент вилояти статистика бошқармасининг 01.01.2021 йил ҳолати бўйича маълумоти.
Чирчиқ шаҳар ҳокимлигининг Маҳалла ва оилани қўллаб-қувватлаш бўлими маълумотлари.
Раззоқов А. Оҳангарон гавҳарлари. – Т.: Oltin Meros Press, 2019.
Муҳаммад Саид. Оҳангарон ва Ангрен бир номдаги икки шаҳарми? / Тошкент ҳақиқати. - 2020 йил 14 март сони.
Массон В.М. Ахангаран. Археол. топог. очерк. – Т.: АН УзССР, 1953.
Мирзақулов Т., Хасанов А. Олмалиқ асрлар силсиласида: тарих, истиқлол ва бунёдкорлик. – Олмалиқ, 2021.
Ёрматов И. Илоқ тарихи. – Т., 2005.
Файзуллаев Х. Олмалиқ новаторлари. – Т.: Ўздавнашр, 1958.
ЎзРМДА. Р-1619-фонд, 11-рўйхат, 701-иш, 2-жадвал.
ЎзРМДА. Р-2104-фонд, 1-рўйхат, 122в-иш, 12-варақ.
ЎзРМДА. Р-2104-фонд, 1-рўйхат, 122в-иш, 1-варақ.
ЎзРМДА. Р-1619-фонд, 11-рўйхат, 1791-иш, 279-варақ.
ЎзРМДА. Р-1619-фонд, 11-рўйхат, 1509-иш, 2-варақ.
ЎзРМДА. Р-1619-фонд, 11-рўйхат, 3610-иш, 14-варақ.
ЎзРМДА. Р-1619-фонд, 11-рўйхат, 4424-иш, 14-варақ.