АНТРОПОНИМҲО – ИФОДАГАРИ ХИСЛАТҲОИ ИНСОН ДАР ҒАЗАЛИЁТИ АБДУРАҲМОНИ ҶОМӢ
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Annotatsiya
Омўзиши ономастика вобаста ба давру замон, гирд овардану аз нуктаи назари маданиву таърихӣ санҷидан, аз рўи аломатҳои грамматикӣ ва хусусиятҳои луғавию маъноӣ шарҳ намудан барои забоншиносон аҳамияти вижа дорад. Махсусан, баррасии бахши асосии ономастика – антропонимҳо, ки ба шинохти номи ашхос бахшида шудааст, дар омўзиши нажод, таъриху фарҳанг ва қадриятҳои миллии мардуми мо равшанӣ меандозад. Антропоним - номвожаҳо аз арзишҳои қадимаи фарҳангӣ-маънавии халқи тоҷику ўзбек ба шумор рафта, анъанаи ғановатманду рангини забони осори бадеӣ мебошад. Мавлоно Абдураҳмони Ҷомӣ дар осори худ аз номвожаҳо босамар истифода намуда, зери ин мафҳумҳо сифату хислат ва табиати хоси инсониро бо тобишҳои рангоранги бадеӣ корбаст намудааст.
Дар мақола антропонимҳои ғазалиёти шоир дар асоси се девон - “Фотиҳат уш-шабоб”, “Воситат ул-иқд” ва “Хотимат ул-ҳаёт” ҷамъоварӣ шуда, вобаста ба сифат тасниф шудааст - антропонимҳои ифодакунандаи номи асотирӣ; ашхоси таърихӣ; номи шахсҳо дар қиссаҳои ишқӣ; шахсиятҳои диниву мазҳабӣ; номи адибону шоирон ва бузургони санъат. Инчунин мақсади шоир аз корбасти антропонимҳо шарҳу эзоҳ ёфтааст, яъне устоди шеъру шоирӣ бо воситаи онҳо сифату хислатҳои хоси инсониро равшану возеҳ нишон додааст.
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Tsya robota litsenzuetsya vydpovídno do Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 xalqaro litsenziyasi.
Foydalaniladigan adabiyotlar
Абдураҳмони Жомийнинг “Фотиҳат-уш-шабаб” девонининг конкорданси.//Тузувчи: Мажитова С.Ж. – Тошканд: Фан ва технология, 2018. -934 с.
Абдураҳмони Жомийнинг “Воситат ул-иқд” ва “Хотимат ул-ҳаёт” девонларининг конкорданси.//Тузувчи: Мажитова С.Ж. – Тошканд: Фан ва технология, 2018. -965с.
Афсаҳзод, А. Ҷомӣ – шоири ғазалсаро//А.Афсаҳзод. – Душанбе: Маориф, 1989. -256 с.
Зеҳнӣ, Т. Санъати сухан // Т.Зеҳнӣ. – Душанбе: Адиб, 2007. -400 с.
Капранов В. А. К вопросу о мировозренях Джами на язык//Маҷмуи мақолаҳо. – Душанбе: Ирфон, 1965. -с.108-119 .
Қуръони карим бо тарҷума ва эзоҳот ба забони тоҷикӣ. – Покистон, 2006. -763 с
Majitova, S. (2024). The role of mystical terms in the formation of the persian literary language. News of the NUUz, 1(1.9), 286-288. https://doi.org/10.69617/nuuz.v1i1.9.3986
Фарҳанги “Шоҳнома”-и Фирдавсӣ // Тартибдиҳанда: Иброҳим Ализода. – Душанбе: Адиб, 1992. -196 с.
Фарҳанги осори Ҷомӣ. Иборат аз ду ҷилд. 15000 калима ва ибора // Мураттиб: А. Нуров. – Душанбе: 1983.
Фарҳанги забони тоҷикӣ. Иборат аз 2 ҷилд. – М., СЭ, 1969. – Ҷ.1. -908 с.; Ҷ.2. -908 с.
Ҳомидзода, Д. Топонимика // Д.Ҳомидов. – Душанбе: 2024. -196 с.
ЭСТ. Иборат аз ҳашт ҷилд. Ҷ 1. – Душанбе: ЭСТ, 1978.
Энциклопедияи адабиёт ва санъати тоҷик. Ҷ. 3. – Душанбе: Сар.илмии эн.cов.тоҷик, 2004. -524 с.
https://tadqiqot.uz/index.php/art/article/view/9094/8665
https://talqinvatadqiqotlar.uz/index.php/tvt/article/view/2632